Bij het intakegesprek met het aanstaande bruidspaar is standaard een gespreksitem het ‘ringen wisselen’. Mooi is het dan om alle theorieën en vondsten op internet terug te horen over de plek van de trouwring aan de vinger… ja aan welke vinger van welke hand? In een blog zal ik binnenkort de mistflarden over deze eeuwig voortdurende discussie laten optrekken.
‘Hoe is die trouwring nu eigenlijk in beeld gekomen?’
Deze vraag spookte door mijn hoofd toen ik na het leuke intakegesprek met Marijke en Henk naar huis reed. Er zijn over de geschiedenis van de trouwring immers vele verhalen gemaakt. Maar waar komt die trouwring toch vandaan? In vroegere eeuwen diende een penning, een ring, een vingerhoed of een stuk koek en een paar hazelnoten zelfs als huwelijksgeschenk. In Friesland en delen van Noord – Holland was de ‘knottedoek’ ingeburgerd, een lap waarin muntstukken zaten geknoopt, die door het meisje vaster werd aangetrokken als zij de verloving wenste.
Maar de ring, die al bij de Romeinen bekend was, heeft alle andere (vaak ludieke) voorwerpen toch verdrongen. Voor de katholieken is dat niet vreemd, want de ring was sinds de elfde eeuw in hun liturgie opgenomen. Maar de dominees verwijderden de ring uit de liturgie en hebben dat volgehouden tot 1930.
Een ring als wederzijds bewijs van trouw
De trouwring werd door de man aan de vrouw gegeven zonder dat hij iets terugkreeg (u leest het goed, dames!). Het was zijn trouwbelofte aan haar en was daardoor een soort van onderpand. De vrouw hoefde de ring dan ook niet te dragen (in een doosje in de la waar Donald Jones ooit over zong was ook goed). De heersende mode bepaalde soms dat de ring wel zichtbaar werd gedragen. ‘Niets zo veranderlijk als de mens’, riep mijn oma vroeger altijd al en ook hier kreeg ze gelijk. Het gebeurde steeds vaker dat man en vrouw elkaar een ring gaven, die uit een deel voor haar en voor hem bestond. Tussen de zestiende en achttiende eeuw doken hiervoor tweedelige ‘hoepringen’ op.
Ik draag een ring dus …
Aan het eind van die periode gingen vrouwen uit hogere stedelijke milieus hun ring daadwerkelijk dragen, enerzijds ten teken van trouw aan hun man en anderzijds ter bescherming van hun maatschappelijke status. Ze deden de ring om de wijsvinger, omdat daar een adertje doorheen zou lopen dat rechtstreeks naar het hart voert. En ze hadden de ring ook altijd om, op dat ene ogenblik na dat hij verhuisde van de linker- naar de rechterhand bij protestanten en van de rechter- naar de linkerhand bij katholieken.
Mannenringemancipatie komt op
In de negentiende eeuw gingen de eerste mannen een ring dragen, als uiting van echtelijke trouw. Deze gewoonte verbreidde zich vanuit de stad over het platteland, ringverstedelijking genaamd, en vanuit de hogere kringen over de lagere. Dit alles ondanks de weerzin die veel protestantse dominees en mannen ertegen hadden. Mannen waren bang om als ‘opscheppers, kaatjes of zeikers’ te worden versleten. Maar toen de ‘ringwisseling’ ook in de protestantse kerk werd ingevoerd, leek de omwenteling voltooid en bloeide de ringindustrie als nooit tevoren.
De roerige jaren zestig hadden niks met rond
Rond 1965 daalde de verkoop van ringen weer en droegen sommige stelletjes helemaal geen onderscheidingsteken meer. Was dit de invloed van deze roerige flowerpowerperiode? Dit had ook voordelen, want iemand met oneerbare bedoelingen verborg doorgaans toch zijn ring. Dit was immers een terugkerend (komisch) tafereel in oude films en romans. Toch was het niet met dat oogmerk dat ringen nu achterwege werden gelaten, want als alternatief kwamen medaillons en bedeltjes in zwang. Paartjes concludeerden kennelijk dat zij als teken van onderlinge verbondenheid van alles konden gebruiken. ‘Terug naar de koek en hazelnoten van eeuwen terug’, leek het credo te zijn. Bruidsparen hadden niet langer behoefte aan de status die een ring ooit gaf. Was dit ook een vorm van stil verzet tegen de maatschappij?
Maar de trouwring is weer helemaal terug, al vele jaren, en hoe! Kijk maar eens in de ‘Bedrijvengids’ bij ‘Trouwringen’ op deze website. Er zijn vele soorten trouwringen die door een ringetje gehaald kunnen worden. Ook jullie unieke trouwring ligt vast en zeker daar te wachten op jullie liefdevolle blikken… snel kijken dus.
